1.
(V-gip ap. EtxbaEib) . (Sust. y adj.)."Mundano. Mundua laga eban, astirik bako munduzalion ordiak eitteko asmuan Jaungoikuan aurrian
"EtxbaEib.
v. mundutar. Munduzale erhoek. SPImit III 16, 2 (Ch munduaren maitatzaille, Mst mündü hunen maithazale, Ip mündiaren adiskide, Pi ludi-zale, Leon mundutiar).
Enganatzen dire halaber munduzaleak, ikusten direnak xoilki maitatuz. Ib. 50,8 (Pi mundu-zaleak).
Konfesore lasai, mundu zale ta nola alakoa. MgCC 135.
--Nor da Mundua? --Gizon mundu zaliak ta gaistoak. CatLlo 80.
(tbn. en algunos catecismos del s. XIX: BOEans 497 (Bera), 628 (Uharte-Arakil <munda->), 41 (Lizaso), Echn ib. 229 (Elizondo) y 569 (Inza), BOEg 2986 (Etxarri-Aranaz), BOEv 392 (Orozko) y 824 (Bergara) munduzale)Munduzale gaizto ta biurriakandik alde egiñaz. KIkV 58.
(tbn. en KIkG 40)Begi-argi onek, munduzale itsueri lillura biguin limurkoiez goxatzen die bizia. OrAitork 286.
v. tbn. Eguzk LEItz 126.
sense-2
2.(Sust.).Afición al mundo. Mundu-zalea utzi nunetik / amaikatxo gau-ordu bai / emana nazu. SMitxAranz 165.