1.
(V, G ap. A; Dv s.v. astindu). "Envanecedor"A(que cita, como tbn. Dv, el ej. de VMg).
Cf. astindu(2). Ipui onek adierazo nai du, ez zaiela enzuterik eman bear itz labañ ta astingarriai. VMg 17.
sense-2
2.(Lo) que sacude, excita. Engrazi, aragizko griñaren astingarri zitzaion bezala, Maider, bere animak ioran sutsuz eskatzen zion maitasun eztitsua zen. EtxdeJJ 234.