(S; Dv), aratun (G-to) Ref.: A (haragidun, aratun); Lh (aragidün) .
(Sust. y adj.). De carne, provisto de carne. "Carnosus, carnem habens, qui a de la chair" Dv. "Carnoso" A. " Aragidün (S), qui a de la viande. Zopa aragidüna, soupe grasse" Lh.
Beste asko ebilzan iakin nairik asarratuta ete zagozan, il ete zarean, iaioa ala iaiobagakoa, aragiduna ala gogo utsezkoa ete zauguzan. Ezale 1897, 151a. Beste zenbaitzuk, etzenitula ez egin, ez giltzez elkartu ere, ots, ez aragidun, ez moxorro txikienik, ez lurrean erortzen danik. Or Aitork 416. Aragidun guzien azkena erabakia daukat. Or Gen 6, 13 (Urt haragi guziaren fiña ethorri duk ene aitziñera, Ur bukatzeko gizon guztiak). Arimak gorputz aragidun bat izan behar du. Mde Pr 352. Letaria hauekin lasai etzaudete. / Haragidun gizona benetan da triste. Arti MaldanB 223.