1. (Urt IV 76, Lar, VocBN , Gèze), finazia (S ap. Lrq ; Foix), finzia (Foix sg. Lh).
Astucia, malicia. "Finesse" Foix. "Fourberie" Lrq. Tr. Empleado en la tradición septentrional. Los dos autores suletinos documentados emplean finazia .
Eta konseillu eduki zezaten fineziaz Iesusen hatzamaiteko eta hiltzeko. Lç Mt 26, 4 (He fiñeziaz; TB, Dv amarruz, Ol marroz, IBk azpikeriaz). Eta aditurik haién fineziá, erran ziezén: zergatik tentatzen nauzue? "Ruse" . Lç Lc 20, 23. Mespresatu izan zituen / munduaren fiñeziak, / fazak, ponpak, plazer gaxtoak / eta hunen maleziak. Gç 190. Norbait altxatzen baldinbada bere nahiz espresuki bere lagun proximoaren kontra haren hiltzeko fiñeziaz [...]. Urt Ex 21, 14. Ordean erremarka zazu izpiritu gaxtoaren fiñezia eta artifizio kaltekorra. He Gudu 84 (SP 60 gaixtakeria). Bere fiñezia eta malezia guzia enplegatzen du guri bake hura arrapatzeko. Ib. 153. Bertzeren ontasuna bortxaz edo fineziaz hartzen dutenek. Brtc 64. Enazan debriak, ez haren finaziak, eror erazi. Mst III 26, 3. Oh, emazte arraza / finaziaz betiak! / Ziek trunpa ziniroie / ifernüko debria. Xarlem 1120.
v. tbn. SP Phil 486. Tt Onsa 67. CatLav 136 (V 71). AR 359. AstLas 13.

2. " Finezie, ser recto y sin trampas. Yokatuko zara finezien bertzenaz kuskoizu. Fiñezien beti " Izeta BHizt. v. fineza.
Baldin bada fiñeziya, / egiñ bedi justiziya. Yanzi 80. Zu beti izanen zara azolagabe bat, bañan ni gai auetan finezien yokatzen naiz. Izeta DirG 41.