(
SP,
Urt III 339,
Lar,
H) .
(Aux. intrans.).
Despecharse, enojarse.
"Irritar, enojar"
Lar.
"Abrasarse de ira"
Lar Sup.
Nehor hurkoaren kontra despitatzen edo aserretzen denean.
Lç Decl ã 5v.
Eztu deshonestaterik egiten, eztabila bere probetxuén ondoan, ezta despitatzen.
Lç 1 Cor 13, 5 (He hasarratu, TB sumindu, Dv ez da gaitzikor
).
Berzerik zeren aserratu eta despitatu den kausa izatu naiz.
EZ Eliç 150.
Orduan erreko da bere baithan barrena, despitatuko da, tristetuko da, malenkoniatuko da.
Ax 282 (V 188).
Kastitatea bihotzez maite duena despitatuko da paregabeko mindura batez kastitatearen kontra egin duen falta xipiena eta arinena gatik.
SP Phil 238.
Etzioen begiratu Kaiñi ez eta haren ofrendari ere: eta Kain despitatu zen hagitz.
Urt Gen 4, 5.
Gure kontra despitatzea eta sumintzea.
He Phil 238.
Atera zazu emendik Jaungoikoaren aserrea zere kontra despitatzearen edo jartzearen bildur andi bat.
Arr Orac 104 (ap. DRA).
azpiadiera-1.1
(Aux. trans.).
Despreciar.
Arnegatzen dut Mahom eta despitatzen dut balin badut malhik ez pitarik.
"Je [...] le despite"
.
Volt 236.