1.
(gral.; Lar, Añ, H (+ -kh-)),
erakaste (G),
irekasteRef.:
A(erakaste, irakaste)
. Enseñanza, doctrina, instrucción. Konfesio ta komunioko sakramentuen gañean erakasteak. MgCC I (en contexto similar Mg CO 1 y CatBus 47 irakaste).
Haren egintzarik mendrenak erakhaste salbagarriez betheak dire. MarIl 108.
Jansenisten irakaste gezurtiak. ArbIgand 109.
Eskolia bide dala, gaur arin zabaltzen da irakaste ona. KkAb II 80.
Laguntzaile zituen Platonek bere irakaste-arloan. ZaitPlat 22.
Zain eta muin iakintza-irakasteari zeragoiona. Ib. 125.
v. tbn. Añ LoraS 87 (18 irekaste). Vill Jaink 100. Erakaste: VMg I. EE 1884b, 286. Ag G 352.