(
Lar),
hebreoar (
Lar).
Hebreo.
Tr. Documentado en textos meridionales a partir de comienzos del s. XIX, y en Leon.
Iñok ez daki ziur, zer egin zan berbeeta lenengo onegaz; edo galdu zan guztiz, [...], edo dan hebreotarrak gorde ebeena.
Mg PAb 186.
[Amen] da Hebreoarren hizkunzako edo lenguajeko hitz bat.
Gco I 451.
Hebreotaarreen artian bere egiñ oi zirala eztegubak.
JJMg BasEsc 260.
Begira zenbat dagozan hebreotarrak, Jaungoikuaren erri autukuak bere.
Ur MarIl 44.
Ara hebreoarren Jainkoak zer dion.
Lard 70 (64 hebreotar).
Zuk ekharri zenduen morroi hebreotar au.
Ur Gen 39, 17.
[Faraonek] onoretu zuan presondegian zegoan Jose ebreotarra.
Ag Serm 268.
Hebreotarrak Jerusalenez ziotena esan dezaket nik geron Arantzazuz.
A Ardi 144.
Indar ta al aundia adierazteko, adarra esaten zuten hebreotarrak.
Ir YKBiz 13.
Hebreotarrak berak Arametarretarik ziren.
Zelaiberri Herr
19-3-1959 (ap. DRA
s.v. arametar
).
Andre ebreotarrak.
Tene (
in
Etxabu Kontu 183
).
azpiadiera-1.1
Lengua hebrea.
Jerusalemen bada, ardien ikhuzteko, ur-aska handi bat, hebreotarrez Bethsaida deitua.
Leon Io 5, 2.