Virtud.v. onoimen. Neure enzula maitiak, ez egizube inos astu gere Jaunaren onoidade edo perfekzinoe au. Astar I 36. Iru onoidade edo birtute teologal oneek. Astar II 2. Jaritxitia eureen leijaltade, prestutasuna eta onoidade edo birtutiei zor jaken guztia. (1846). BBatzarN 165. Gizon iakintsua zan Adalbaldo au, guztiz aberatsa, Iesukristoren lege zalea ta onoidade (virtud) andiakaz apaindua. Ag AL 43. Zer da maitetasuna? Da izatearen gañeko onoidade bat, zeinen bitartez maitetuten dogun Jaungoikoa. Itz Azald 77. Maitetuten dogula bere ontasun eta onoidade <-ai-> amaibagakgaitik. Ib. 23. Donokijan ta ludijan zaran / Ama danetan onena, / garbitasunan ispillua ta / onoidadetan gorena. Enb 33.
azpisarrera-1
ONOIDADEKO(Adnom.). Virtuoso, de virtud. On oidadeko bidean ibilten asiten dana, dago atseginez eta pozik. ItzAzald 198.
azpisarrera-2
ONOIDADEZKO(Adnom.). Virtuoso. Andra miragarri orrek igo eban [...]. Onako bizi ilkor emengo oni, agur eginda, doatsuen lekura bere umant-egite onoidadezkoen sariya artutera. EE 1885a, 330. [Doe oneek] gizona aurreratu eta zirkinduten dabeela, on-oidadezko egikerak baño goragoak egitera. ItzAzald 193.
Elorrioko erri maitean / bizkaitarren atsegiña, / bertan egoan onoidadezko / baratza edo jardiña. Enb 81.
Otoi daiogun Jaungoikuari / onoidadezko nekiaz. Ib. 83.