1.
(-ill-Aq 930 (AN)→A),
urkuilatu (Hb; -ulla-Lar, H). Ahorquillar, apuntalar árboles."Ahorquillar árboles para que no se desgajen las ramas"Lar.
"Ahorquillar"Aq 930.
sense-2
2.+ urkuldu. Ahorquillarse, bifurcarse. Onetan eldu ziran ibaia beste bitan urkultzen zan toki batera. KkAb I 81.
Bere naar guziekin aren gainean urkilatzen da. "Se ahorquilla"
.MEIG IX 120.
(en colab. con NEtx)