1.
(Urt, Dv→A),
laidazale (S ap. Lrq),
laudazale. Alabador, el que alaba."Comendator, [...] laudatzáillea, [...] ohoratzáillea
"Urt V 417.
"Louangeur, qui loue, exalte, glorifie"H.
Thadee, laudazalea. LçDecl Mm, 4v.
O Iongoiko, errege <-gua> eta iaunen laudatzaillea, / zeru eta lehorreko puxantza da zurea. EZMan II 106.
Egin nazazu [...] zure ohore Iainkozkoaren laudatzaille. Harb 258.
Hekin balsan dugun lauda, / gure Salbatzaillea. / Izan faborez demogun, / aithor laudatzaillea. Hm 37.
Ezi laidazale hurak berak ezdeüs dütüzü. Mst III 14, 4 (Ip laidazale; Ch lausengari).
Onelako laudatzalleak etsaiaren ordekoak dira eta [...] kalte andiak egingo ditue. AA II 146.
Alta ez ginintazken azkenak izan nahi guk, hemen, [...] haren laudatzaile, hura zen eskualdun egiazkoari doakon bezala. HUAurp 156.
Laudatzailea, laudorio-gose.EZBB II 46.