(
G-to, L?, BN? ap. A),
urrukarri (
G-goi ap. A
).
Digno de lástima, desgraciado.
"Miserable, digno de compasión"
A.
v. urrikari.
Oroi zaite, kristaua, zein urrikarria ta doakabea arkitzen ziñan.
AA III 262.
Noiz arteraño, gaixo urrukarri orrek, izan nai dezu ain buru gogor ta esker bagea?
Jauregui 241 (236 gaixo urrikarri orrek).
Beren biziaz etsitako eri urrikarri anitz.
Izt C 99.
Zurekin konparatzeko zer zan Bilintx? zer F. Arrese eta gañerakuak? Urrikarri batzuek besterik ez!
Iraola 43.
Zezenari bi adarren tartean tximista erortzen bazaio, ia, nor izango da urrikarri, zezena ala tximista?
Urruz Zer 141.
Gizon urrikarri batek.
Mde Pr 80.
Bai zorakeri urrikarria!
Or Aitork 54.
Urrikarria ni, alegia, au gertatzera.
Txill Let 46.
Ardi bildotxik duen herria / ez da arras urrikarri.
Xa Odol 99.
azpiadiera-1.1
(Uso predicativo).
Gelditu bearko dutela betiko urrikarri.
Izt C 238.
Urrikarri ditut orien / beharretan direnak.
Bordel 88 (cf. URRIKARI IZAN).
Urrikarri ikusten zaituztet, ez dakit zergatik.
Bv AsL 28.
Kanpoz pobre ta urrikarri ta umill agertuagatik.
Ib. 154.
Zauriz beterik zoan, urrikarri, sumagauzen uki-galez.
Or Aitork 53.
Orain, aldiz, urrikarrigo dut lotsa-galduen poza.
Ib. 55.