( VocBN , Gèze), desodre, desorde.
Desorden. v. desordenu. Tr. Documentado en Leiçarraga y en autores suletinos y mixanos; en el s. XIX se documenta tbn. en otros textos septentrionales. No hemos encontrado ejs. del s. XX.
Ezina erraxtu, desordrea arengatu, zathitua unitu. Lç Adv ** 8r. Arrestatzeko desordre güzien kursa. Etchart 1.1r. Mila desordre eta eskandala kausa bailiro populiaren artian. Tt Arima 99. Munduko bekatu eta desordre guziak. AR 117. Frantsesak oroit gaiten iragan denborez, / zoin gure herrietan pasatu desordez. Iraultza 111. Arimen kriman gaiñen / bethi desodrian, / moro pagano haien / bethi esküpian. Xarlem 828. Desodre zonbait hel eztadin amurekatik. UskLi 85. (UskLiB 92 destorbü) Bere Diosesako desordreak ezin korreituz. MarIl 127. Zer desordrea, baldin, munduari inspiratu behar bidean Jesu Kristoren izpiritua, munduak berea har arazten balauku! Jaur 413. Ikhusten bagaitu bekhatuan, desordrean, ez gaitu gehiago berearentzat hartzen. Ib. 371. Ileak desordrean. Elsb Fram 83. Bekhatiak gizonian egin desordria. Ip Hil 47.