1.
(V-gip, G-azp, AN-larr; Lar, Añ),
errezalatu,
rezeladuRef.:
AspLeiz;
ElexpBerg;
GteErd 276
. (Aux. trans. e intrans.).Sospechar, recelar; descubrir, percatarse. Donzella linda graziosea / nengoan lekureanik / debisa nezan, zerbait lizana / neuregan rezeladurik. Lazarraga B21, 1199r.
Jueza bere kontra ote zegon / egin zan errezelatu. EusJok 59.
Bilddur zan oñatzetatik aztarrena artu ez egijoen eta eskutau al ettekian gorde-lekuba errezalaurik barriro oratu ez egijen. Otx 84.
Eta bein, ulia ebagijeran, bixargiñak asto belarrijak errezalaurik, aginddu ei eutsan Midak bere zoritxarra ezkutuban eukitteko. Ib. 120n.
Kaiñaberakoen erdian beste mariñeru bat egoten da, deskantsu barik txiparrari eragiten, [...] atunak ikusi ez gaizan, errezala ez daiten eta eskapa ez dakigun. BerriatBermeo 391.
Joakin errezelatu zan parra egiten zigula. JAzpiroz 153.
sense-2
2."Infirmus, infirme, gagné par les infirmités"Dv.
Cf. errezelo (3). Gero, gainera, egin zuen barruki berria, zeren behiak denak errezelatiak baitzituen. Auspoa 303, 38.