(Dv, H),
elferratu (Dv, que cita a He). Oponerse, resistirse.Azkue atribuye erróneamente enfertu a Dv. Se usa normalmente con aux. intrans. bipersonal, aunque tbn. hay ejs. con aux. intrans. unipersonal más la posposición kontra. Non hunen beraren moienez izan baitá gogorgoá ematu [...], ifernua enferratu. LçAdv ** 8r.
Nihor ezin enferra dakiokela haren nahi sainduari. Lg I 102.
Jainkoa enferratzen zaio hantustetiari. Dh 106.
Jainkoaren kontra enferratua. Ib. 184.
Noiz ere infernu guziak gure kontra enferratua xerkatuko baitu gure arimen irestea. JesBih 442.
Hitaz gogorragoari / hatzaio enferratzen eiki!Gy 135.