1.
(Dv, H),
gurrinkari (V, AN ap. A
; Lar, H),
kurrinkalari. Gruñidor. Asten da bereala / gurrinkari abilla. ItFab 30.
Nere ikulluan dauzkatan kurrinkalariak ere ori bera esango luteke. EEs 1921, 217.
azpiadiera-1.1
"
Kurrinkari [...] qui aime à se plaindre"Dv.
sense-2
2.Que hace ruido (ref. a las tripas). Tripa hutsa, kurrinkari. SoEgHerr 3-7-1958, 1.