(
BN-baig ap. A
; Dv),
karabilakatu (
BN-lab [?] ap. Lh)
"Karabila, -tu, karabilka, envelopper un objet en le roulant; entortiller" Dv. "Enroscarse las culebras, culebrear los ríos, serpentear. Sugea karabilkatzen da, ur andiak eta erreka ere bai, la culebra se enrosca, los ríos y los arroyos serpentean" A. "Entortiller, prendre, tromper" Lh. Azkue trae además el sdo. "tortuoso", citando a Duvoisin, que para esta acepción sólo da karabilkatsu. v. kiribildu.
Gure oñetan karabilkatzen dan narrazki bat.
Zink EEs
1924, 66.
azpiadiera-1.1
Encogerse.
Jin zen pikura xertorat bi begiak hetsirik eta hortzak tinkaturik eta hantxetan jarri, konkortua, karabilkatua...
Larre ArtzainE 178.