1.
(V-ger-ple-m-gip, G-goi-to),
txalin (V-m)
Ref.:
A(txalin, txolin);
IzArOñ;
EtxbaEib;
ElexpBerg
. "Hablador, charlatán"A.
"Se dice de persona sin sustancia, que habla mal de otros y demasiado"Iz ArOñ.
"Habladora. Diruduna, politta eta zeuk nai dozun guztia, baña txoliña
"Etxba Eib.
"Persona charlatana y casquivana"Elexp Berg.
Izildu zaitez, txoliñori, esan zetsan Kaxkurriok.SMZirik 120.
azpiadiera-1.1
(Tras gen.). Sasi-okaran-elorri-lorak, / ipar usaitsu ariña, / arri bustiak, zelai berdea, / edur urtuen txoliña.'Chácharas de nieve'
.GandElorri 62.
azpiadiera-1.2
"
Txoliñe, de voz fina y sonora, o sea, de sonido claro. He oído esta palabra dirigida a niñas de voz clara y algo chillona"EtxabuOnd 118.