1.
(G-azp; H(G), A),
igel (V-ger-arr-oroz-m, AN-ulz, B),
ixel (V-gip),
ixal (V-gip),
iyel (G-to, AN-olza),
yel (H(G))
Ref.:
Bon-Ond 142; A (igel); Iz Ulz (igél), ArOñ (ixal), To (igeldu); Izeta BHizt (igel); ZestErret
. "Estar en celo la yegua o burra"A.
"
Iyel dao, está en celo la burra"IzTo.
"
Gure behorra igel dago
"IzetaBHizt.
Arkera, susara, yel, irausi, lau izen bakar oetatik dakite euskaldunak, ardia, beia, beorra edo zerria dan ume eske dagoena. Izt C 168. Yel dago, aditzearekin bakarrik daki, zamarietakoa dala. Ib. 168. Igel pasa du lengo astia, / asta-arra badaukat, baño gaztia. Ud 51. Nunbait denbora gutxin / egoten zan igel, / gero ametzaiakin / asarre ta goibel. Insausti 176.
azpiadiera-1.1
(Como primer miembro de compuestos). [Beorrak] igel itxura nabarmena zuan eguna tokatu zan. Insausti 175s.
sense-2
2.igel. Humor que segregan las yeguas. Txuringatik ixurtzen dute gelia bezalako ixurkai likits bat, artzaiek hippomanes (zaldi-kara, igela) deritzatena. "Hippomanes"
.IbiñVirgil 99s.