dispentsazio (-nsazio Lcc),
dispentsazione. Dispensa, administración; deber, mandato.v. despentsa. Ebanjelio sainduaren dispensazioneaz kargu eman drauean pastor guziakgatik. LçIns A, 2r.
Gogotik haur egiten badut, sari dut; baina baldin gogoz garaitik egiten badut, dispensazionea eman izan zait. "La dispensation"
.Lç1 Cor 9, 17.
Denborén konplimenduaren dispensazionean. LçEph 1, 10.
Ministre egin izan bainaiz Iainkoaren dispensazionez. LçCol 1, 25.
Bear deu konsegitu bere inpedimentu orren dispensazioa. OA 79s.
Induljenziak, baitire ala nola dispensazio bát Elizak emána. LEUrt(ms.) 56r.