tiru-liru . (Onomat. del sonido de una flauta o de un canto). Miztrigi, aita kanpoan zuen egunetan, tiruriru lotzen baitzen bere xirolari. EGAlm 1903, 40.
Jauntzi xuri, zeruz zeru, / argi ximurrak herrestan, / jauntzi xuri, tiruriru, / pindarka ibil airetan. Iratz 108.
Tiru-liru kantatzen du miruek: urek ekarri, ardoak eraman arrantzalien diruek. (AN-ulz). InzaNaEsZarr 1922.