Euskaltzaindia. OEH. Orotariko Euskal Hiztegia
goiburua
etimologikoa
Etim. De *i(g)ez-le, -la ; cf. ijeztu .
sense-1
igele (Lar, Añ, H),
ijela (A),
igela (G-azp, AN-5vill ap. A
),
iele (Añ),
irela (A Apend).
Laminador.
"Herrero"
Lar.
"Llámase yele o iyele, tirador"
Lar Cor 72.
"Herrero, tirador, igelea, ielea
"
Añ.
"Laminador, oficial de ferrería"
A.
v. iraile.
Ijeliak esan gura dau ijeztu edo irunduten dabela burdiñia. Mg PAb 126. Ola-ijeliak burdiña biribildu ta moltsotuta daguana dakar miatubaz. Ib. 126. Ijela ta gatzamalliak. Ib. 127. Nik burnia meetu edo igezten detalako igela det izena. Garayalde Elezar 75.
azpisarrera-1
IJELE-ONDOKO.
"Una pieza que llaman ieleondocoa
"
(1762).
GoiBur
264.