1.
(V, G, AN, S),
sarrast (V-gip)
Ref.:
A;
IzArOñ(sarrast)
. "Onomat. que designa la acción de cortar un objeto"A.
"
Sarrast ebái, voz onomatopéyica"Iz ArOñ. .
Lapurra danari sarrast ebagiozu goratuta daukan eskua. AEzale 1897, 2a.
Arerio bati bezala besapeak sarrast itaitu ta odol-orbanak buruan lauskitu ondoren. ZaitSof 23.
Zarrast! Zarrast! Etxe gañeko aldapa arritsu batean segan ari zan. Ataño TxanKan 9.
azpiadiera-1.1
sarrast (Vc, G-to, BN-ciz-mix-baig, R ap. A),
dzarrast (Sc ap. A). "Onomat. de desgarrar"A.
"Onomat. de la incisión, rasgueo, etc."Ib.
sense-2
2.dzarrast (Sc ap. A). "Onomat. [...] de un chorro de agua" A.
sense-3
3.(Onomat. de resbalón). Hemendik zirrizt eta handik zarrazt eta orotako itzulipurdiak eta trenpantzak [elurrean]. LarreArtzainE 282.
azpisarrera-1
ZARRAST EGIN.
"Sarrast eiñ, cortar" Iz ArOñ.
azpisarrerakoSense-1.1
Desgarrar (fig.). Bet-betan, zarrast egiten ziola, zerbeit hautsi bezala zitzaion, han, bular barnean. Bere seme Piarresez orhoitu zen eta seme hura hilen ziotela hari ere egin zuen bere buruarekin. BarbPiar II 186. Bihotzak zarrazt egin, jakin zuelarik erreximendua surat beharra zela aphez tuntik gabe. GH 1935, 315.
(ap. DRA; la ref. es incorrecta)Izuaren ozkirriak zarrast dagitzula. IbargGeroko 81.