1.Temible; (lo) que asusta.v. espantagarri. Haren boz espantagaillua. Gy 109. Haur-espantagaillu gorphutz larri hori. "Qui fait peur aux enfants" Ib. 125.
sense-2
2."Glorificationis causa, sujet de glorification, d'étonnement"Dv.
Cf. espantatu (2). Non dire zure espantagailuak?"Gloriatio tua"
.DvRom 3, 27.