barakuilo (G ap. A
; H; -ulloLar, Añ(G), H),
barakulu (Lar),
barakulo,
barakoil,
barekuilo (H),
barrakullo (VP 7r),
barrakulio. Caracol.v. marakulu, baraskoil, barekarakoil, barekurkuilo, marraskilo, karakoil. Andreak etxea behar luke nola baitu barakoilak. Ox 177.
Ondoan, barakullu zuri saski bat zedukan, eta gal-ondotik esku beltzean bakoizka artuki, onela kantatzen zien: Barakallu, barakallu, / atera adi gelatik; / barakullu, kullubara, / adarrak eguzkitara; / barakullu mojatxi, / ortik irten ez ba adi, / autsiko nik etxeñi. OrMi 102.
Barekuillo-azal batean argi aul batek aitzuloko orma zerbelak gorrixtatzen zituen. Ib. 72.
Yardun au zuen nexkaren aurrean, saskia bete barakulludun mutikoak. Ib. 105.
Barrakulio edo karakolak omen dauzka aoan ogeitamar milla ortz. Euzkel Egutegi 18-11-1928 (ap. DRA
).
Gizonari, barakuloari bezela, bere oskol aztuna karriatu eziñik, bizia narran dijoakio. ElizdoEEs 1929, 177.
Belarrizut, barakuillo bat bere etxearen pean dirudi. AmezPlat 82 (ap. DRA).
En DFrec hay un ej. más de barakuilo y otro de barakuilu.
azpisarrera-1
ITSAS-BARAKUILU.
"Itsas barakulloa, coquillage. v. maskulua" H.