1.(Onomat. de pasos, de marcha (de un cuadrúpedo)). Asto bat kargatua / erreleki sainduz, / triki triki bazoan / panpalina soinuz. ZbyRIEV 1908, 760.
Hainbertzenarekin triki-triki nor heldu zaiote zubitik zazpi astorekilan?LfMurtuts 21.
sense-2
2.(Onomat. del traqueteo de un tren). Eta tren mixtoaren azkenengo bagoi beltz artan, "triki-triki, xiz... kan-klar": iru gizon eta bi guardiazibil. UgaldeIltz 46.