1.
(V-ple-m-gip, G, AN, S, R ap. A),
ukor (AN? ap. A; -kh- Lh). Pesimista."
Ukakor denak beti gogoa ülhün (S)"A.
Azkeneko aldi onetan ugaritu dira gai oni dagozkion idazkaiak, eta ukorrak alajaña. EEs 1921, 121.
Ni ukakorra naiz buruz, biotzez baikorra izan arren. Or(carta a Ldi 17-4-1929, ap. DRA
).
Ez dira gaurkoak, Nuñez de Arce-n alaka ukorrak. Aitzol( inLauxBBa IV
).
Orrengatik oi gera zaarrago ta ukakorragoak. TxillLet 102.
Nere barneko kezka ukakorrak. SMEgan 1960 (1-2), 64.
Lehen alai eta harro bezain kopetilun eta ukakor agertzen hasi zaizkigu zenbait. MIH 60.