1.
(
G-azp-to, AN-gip-araq; Izt 30r),
xalkor (
AN-larr)
Ref.:
A;
Inza RIEV
1928, 154;
Iz To
.
"Corcovado"
A.
"
Xalkorra, decaído, encorvado por los años (AN-larr)"
Inza RIEV
1928, 154.
Kantuz plazara gatoz danzari / gaur Tolosako gazteria / gidari artu degu Gonzalez / Zanpanzartar ongi egiña, / izatez txalkorra bada ere / jakinduriaz txit abilla. Izt Po 138. Aitona xalkor, zelaia-barna. "Por la vega adelante va el anciano corcovado". Or Eus 227. Atzelaria bide luzego / egin ta, dabil zalkorra. "La yegua zaguera [...] tiene el lomo arqueado". Ib. 346. Ezkurreko [='de Ezkurra'?] xalkorra baño geiago ez aiz azitzen. "Konkorra" (AN-larr). Inza NaEsZarr 408.
azpiadiera-1.1
[Elorria] zuaitz kaxkarra da, biurria, txalkorra, zarpilla, [...] ezertarako balio eztuana.
Vill in Gand Elorri 9s. Giza-bizitza ere alakoxea omen da: txalkor, zarpil, arantzez josia, miña ta samiña alde guztietatik dariola. Ib. 10.
azpiadiera-1.2
zalkor (AN-gip),
xalkor (AN-gip).
"
Zalkorra, raquítico (AN-gip)"
Inza RIEV
1928, 154.
"Hombre o mujer raquítico, pequeño. También cosa encogida, de mala raza"
BU Arano.