(Lar, Añ),
ukolko (A),
urgolko (L ap. Lh). Golfo, ensenada. Ohartu ziren ugolko kostaldea zuen bati, eta buruan hartu zuten untziaren han ondartzea ahal bazuten. TB Act 27, 39 (Lç portu, He senoa, Dv golkho, Ol kolko, Ker, IBk itsas-bazter, IBe itsasadar). Bizkaiako ugolko ekaizdunera. Otag EE 1882c, 414. Gelditu ziran ugolko aundi batean aingurak botarik. Etxeg EE 1892a, 365. Eskillera mailletan legez ugolkoaren (golfo) aurrean iarrita dagoala [uri au]. Ag Ioan 181. San Matias deitu ur-golkoan. Herr 14-5-1959, 1. Reako ugolko zabaleraiño. Amez EG 1959 (1-2), 100.