Ohiko euskal mintzamoldeen antologia

LEK.: Ua geldi, geldi, geldi eote a beri aik tapatzen. Bai. Ta zuk, por ejemplo, dakazula baakizu ta ari in beyozu ura ta jana beai onduan jarri. Enteitzen? Eta goguak emate yonian, da aspertze anian (???), ta eitte u jan ta ean da berriz e txintxo baldin bado, berriz e arroltzen gañea jute a. Txituak atea bitartian an eote a ua. Beiñ ola zertze ana bai, oi bai.

INK.: Eta olloa orrela kanpoan dabilenean, bere txitoekin eta beste piztiaren bat edo ikusten baldin badu etortzen.

LEK.: A! Gorde ordun azkar asko. Bai, txitua beak e laxte gordetze ia. Emen eaman izandu iu txitu... zea onoko arbol onen ondotik txitua zea milu zea orrek. Zapalaitza esate zayo noski, e?. Orrek e eaman izandu iu.

INK.: A bai, e?

LEK.: Bai, ta txitua ta kolka bea kontuatze a zeian daillela, e? Bea kuk... kook... iñez aste a ta ordun txito guzik gorde itte ia baztarreta.

INK.: Eta ez al dio erasorik egiten olloak piztiari?

LEK.: Ez... bildurtu itte a bea ta, bea bildurtu itte a oi. Gaixtua izate a zapalaitza, e? Arek azkazalak luziak eta aundik izate ittu. Ta arek arrapatze una beak eaman. Ollua ez, ollua aundiya da ta, baño txituak pai, e?

INK.: Eta oraindik ere ibiltzen al dira?

LEK.: Ez, oañ ezta ikusten, eztia ikusten garai batian bezela. Ezta txitoik e, ezta ateatzen oañ garaiyaitan bezela. Oso difeente do oañ.