4.21. Sevillako Manifestua, Indarkeriari buruzkoa, 1989ko azaroaren 16koa[83]

Lehenengo proposamena

[…]

Gerra denboran zehar hain goitik behera aldatu izanak argi eta garbi erakusten du kultura-emaitza dela. Gerraren filiazio biologikoa, nagusiki, hizkuntzaren bidez ezartzen da, zeinak ahalbidetzen baititu taldeen arteko koordinazioa, teknologiaren transmisioa eta tresnen erabilera. Ikuspegi biologikotik, gerra posible da, baina ez da ezinbestekoa, eta horrelaxe erakusten dute denboran eta espazioan gerrak izan dituen toki- eta natura-aldaketek. Kultura batzuek mende askotatik ez dute gerrarik egin, eta beste batzuek, berriz, zenbait alditan maiz egin dute, eta gero bakean bizi izan dira denbora luzean.

[…]

Bosgarren proposamena

ZIENTIFIKOKI OKERRA da esatea gerra sen-gertakaria dela edo zio bakar bati erantzuten diola. Gerra modernoaren sorrera ibilbide baten amaiera da; izan ere, ibilbide horren hasieran faktore emozionalak daude, zeinak batzuetan sen-ezaugarriak baitira, eta ibilbide horren amaieran faktore kognitiboak daude. Gerra modernoak jokoan jartzen du ezaugarri pertsonalen zati baten erabilera instituzionalizatua, hala nola obedientzia itsua edo idealismoa, eta, bestetik, gaitasun sozialak, hala nola hizkuntza; azkenik, planteamendu arrazionalak dakartza, hala nola kostuen ebaluazioa, plangintza eta informazioaren tratamendua. Gerra modernoko teknologiek nabarmen areagotu dute indarkeriaren fenomenoa, bai borrokalarien prestakuntzari dagokionez, bai herritarren gerrarako prestakuntza psikologikoari dagokionez. Zabaltze horren ondorioz, joera dago kausak eta ondorioak nahasteko.