Euskaltzaindiaren 17. arauak hauxe dio, besteak beste: “ç (c hautsia), q, v, w eta y, ohiko euskal hitzak idazteko erabiltzen ez diren arren, kanpotar izenak transkribatzeko beharrezkoak direlarik, euskal alfabetoan sartzen dira”.

Antzinako euskal testuetan agertzen den ç (c hautsia) egungo euskal grafian ematean, oro har, Euskaltzaindiaren Hiztegia hartu behar da eredutzat, aldian aldiko baliokideak (z, tz...) erabiliz. Adibidez:

- XVI. mendeko Milia Lasturkoaren eresia delakoan ageri diren çauria, lur oça, doçu grafien ordezkoak zauria, lur hotza, dozu dira.

- XVI. mendeko Joan Perez Lazarragaren testuetan ageri diren çara, çu, doçu, naucaçu grafien ordezkoak zara, zu, dozu, naukazu dira.

- XVII. mendeko Axularren Geron ageri diren çatçaizquit, çait, çutçaz grafien ordezkoak zatzaizkit, zait, zutzaz dira.

- Elizanbururen Ikusten duzu goizean abestian (1862) ageri diren heçurrik, çait, duçu grafien ordezkoak hezurrik, zait, duzu dira.