Salbuespenak dira horiek, bide-aldaketarik markatzen ez dutenak. Lehen kasuan, -il-/-ill- proposatzen da nazioarteko forma denean, eta, beraz, Iparraldean ere palatala ahoskatzen dutenean: artilleria, gillotina...

Bigarren kasuan, h letra dela eta,

a) alde batetik, euskal jatorriko hitz gutxi batzuk onartu dira: Iparraldeko hitzak, h letrarik gabe erabat ulergaitz gertatzen direnak (alha eta haren eratorriak, esaterako; eta zenbait herritar-izen: ainharbear, ainhoar, atharraztar…).

b) bestetik, hitz mailegatu batzuk (anhidrido, inhibitu, menhir, sikh, transhumantzia…) eta kanpoko leku-izenak eta haien eratorriak (Rhin, Alhambra, Astrakhan, Alhucemas…).