a) eta b) motakoak gramatikalki posibleak dira, baina ez dira erabiltzen. Erabiltzekotan, letra larriz hasita, leku-izenaren gainean eraikitzen baitira.

Horiek ez baizik errusiartu eta errusiartasun erabiltzen dira.

c) motakoak gramatikalak dira, eta erabili egiten dira. Leku-izenaren gainean eraikitzen direnak letra larriz idazten dira: Nafarroaratu, Espainiaratu, Frantziaratu, Ameriketaratu...

d) motakoak gramatikalak dira, eta erabili egiten dira. Letra xehez hasita idazten dira, ‑ar amaierako izen arruntaren gainean eraikitzen direlako. Euskaltzaindiaren Hiztegikoak dira adibide hauek: erromatartu, espainiartu, europartu.

e) motakoak gramatikalak dira, eta erabili egiten dira. Letra xehez hasita idazten dira. Euskaltzaindiaren Hiztegikoak dira adibide hauek: espainiartasun, europartasun, nafartasun.

f) motakoak gramatikalak dira, eta erabili egiten dira halako hizkuntzako hiztuna adierazteko (ingelesdun, gaztelaniadun, italieradun...). [EH:euskaradun]. Letra xehez hasita idazten dira.

g) motakoak gramatikalak dira, eta erabili egiten dira. Letra xehez hasita idazten dira. Euskaltzaindiaren Hiztegikoak dira adibide hauek: erdaratu, euskaratu, gipuzkeratu.

Horretara, honela emango genituzke galderako azken paragrafoko adibideak:

bilbokotu: ?

bilbokotasun: ?

bilboratu: > Bilboratu

bilbotartu: bai

bilbotartasun: bai

ameriketaratu: > Ameriketaratu

ameriketakotu: ?

amerikartu: bai

amerikartasun: bai