zeu
1 izord. zu izenordainaren era indartua. (Batez ere galdegaiaren lekuan eta nolabaiteko kontrakotasuna adierazi nahi denean erabiltzen da). Ik. zerori; zuhaur. Has zaitez zeu. Mozkorra ni?, zeu izango zara! Zeu zara laztanena. Zeuk aukeratu. Zeugan, Jauna, itxaroten dut. Zeurea da errua (Ik. zeu 3). || Zeure-zeurea izan gura dut nik. 2 izord. (zu-ren eskuinean, hark hartzen duen kasu atzizki bera hartuz). Osterantzeko gizonak bestekoa zara zu zeu ere. Hori zuk zeuk egin beharrekoa da.
3 (Genitiboan eta horren gainean eraikitako formetan, erreferentea perpauseko nor, nork edo nori-ri dagokionean). Ez dut nik erre zure etxea: zeuk erre duzu zeure etxea. Zeure adiskidetasunean ezarri nauzu. Ez zarela, bada, zerori zeuretzat horren etsai handia.