bidezko1
iz. Bidaztia, erromesa. Aldapa gogor eta luzeak aurkitzen direla zeruko bidean, eta bidezkoa una daitekeela. Edozein bidezkori laster igartzen zion dirurik bazuen ala ez. Mundu hau bidezkoen ostatua da. Compostelara otoitz egitera doazen bidezkoak. Inor gutxirentzat ziren antzina urrutiko bidaiak, bidezkoak nonahi aurkitzen zituen arrisku galgarriak zirela bide. || Mirari handiak egin zituen Jainkoak israeldarren bidezko joate honetan.