asmatu, asma/asmatu, asmatzen
1 du ad. Buruan, irudimenean sortu. Bere etsaia galtzeko bidea asmatu zuen. Aberasteko bideak asmatu ezinik. Geure buruak zuritzeko asmatu genuen gezurra. Hirugarren biderik ez baitzuen inork asmatzen. Egin dezagun euskaldunen batek asmatzen edo aurkitzen duela Einstein-ek fisikan edo Fleming-ek medikuntzan asmatu edo aurkitu dutenen pareko zerbait. || (Partizipio burutua izenondo gisa). Hitz asmatua. Kontakizun hori ez da egiazkoa, asmatua baizik.
2 du ad. (Tresna berri bat) sortu. Itsaspekoa asmatu zuena. Josteko makina berri bat asmatu du.
3 du ad. Azti lanez ezagutu; aburuz edo susmoz ezagutu. Ik. igarri. Etorkizun diren gauzak asmatzen. Ezetz asmatu eskuan zer dudan. 4 du ad. Zerbait egiteko edo lortzeko modua aurkitu. (Osagarritzat -tzen atzizkia edo zehar-galdera bat hartzen duela). Ik. lortu. Behar bezala mintzatzen asmatzen badut. Ez zuen asmatu autoa martxan jartzen. Nondik hasi eta non bukatu ez dakizula, bekatuak nola esan ezin asmaturik. 5 du ad. Usnatu, sumatu. Sartu berritan kiratsa asmatzen da. Barrutik ez dute zaratarik txikiena ere asmatzen.