bete2
1 adj. Hutsunea zeharo hartua duena. Sabel betea, janariz eta edariz gainez egina. Eta senarrak uste duenean etxe betea duela, aurkituko du huts-hutsik. Sakela betea eta bihotz ona ditu.
2 adj. Osoa, erabatekoa; betegina. Bere azken lana, guztietan beteena. Obra mardula utzi digu eta bizitza eredu beteagoa. Betikotasun betean murgildu beharrak artegatzen zuen Unamuno. Inoiz euskaldun batek euskaraz eman duen betiko Euskal Herriaren irudirik beteena. || Zeure ontasunean daukat nik uste bete-betea.
3 adj. (Denbora edo tokia adierazten duen izen baten eskuinean, indargarri gisa). Ik. min1 8. Den gutxieneko estakurua aski dugu igande betean lanean aritzeko. Eguerdi betean baino ere ausarkiago. Gero, gau betean, etxera itzuli zen. Egun betea zen. Ez nazazula lotsatu, arren, honela plaza betean. 4 (Edukia edo luzera adierazten duen izen baten eskuinean; neurkizun den gauza adierazten duen hitza artikulurik eta kasu markarik gabe doa). Ik. besabete; hazbete; gizabete; bat. Zakua bete egur ekarri zuen. Kalea bete gizon berak bakarrik handik bidali zuen. Katilua bete ur eman zion. Lapiko bete morokil. Saski bat bete arrautza.