behar1
1 iz. Nahitaezko den gauza; beharrezko gertatzea. Ik. premia. Zerbait lortzeko beharra. Ukitu batzuen beharra du oraindik. Bazen beharra euskaraz honelako zerbait egin zedin. Beharrez egin du. Gure beharrak betetzeko. Ez dut horren beharrik ikusten. Ez dago horretaz luzaz aritzeko beharrik. Lagunarte-beharrak eta aldakuntza-beharrak piztu du zugan kanpora irteteko beharra. 2 iz. (Osagarritzat aditz bat, partizipio burutuan, hartzen duela). Betikotasun betean murgildu beharrak artegatzen zuen Unamuno. Hazi beharrak ekarri dizkion hazi-minak. Harlauza zabal ederrak, landu behar handirik ez dutenak. Erne ibili beharra dago han.
3 iz. bizk. Lana, egitekoa. Behar eguna. Behar gabe gelditu. Premia handi gabe beharrik zuk egin edo besteri eragin badiozu.