irauli, iraul, iraultzen
1 da/du ad. Goiko alde edo zatia beheko alde edo zati bihurtzen dela jarri, azpikoz gora jarri. Ik. uzkaili; itzulikatu; + itzulipurdikatu; gainazpikatu; gorabeheratu; itxulastu. Txalupa irauli. Larraineko garia irauli. Azienden azpiak irauli. Goldez lurra irauli. Lurrak erein aitzinean behar dira ongarritu eta irauli. Hilarria irauli zuen. Mahaiak eta aulkiak irauliz. Beribil zahar bat ipurdiz gora irauli dute eta beste bi sutan jarri. 2 du ad. Ontzi baten edukia beherago dagoen beste batera hustu. Saskia bete, saskia irauli, gurdia mukurutzeko.
3 du ad. (Zenbait testuingurutan, ‘kontatu’, ‘adierazi’, ‘esan’ adierazteko). Bere uste eta ametsak bertsotan iraultzeko. Zaharrak eta berriak, hitz arrotz eta jatorrak, jakintza-hizkuntza eta herri esaerak, nahastean irauli dizkigu bere eleberrian.
4 da/du ad. Azpikoz goratu, nahasi. Oraingo bizimoldeek, ohiturek, ideiek irauli dizkigute lehengo erak eta usadio zaharrak. Europar iraultzak Euskal Herria ere irauli du, baina, iraulia izan arren, ez du Euskal Herriak, herri den aldetik, artean bereganatu. Hori ikusteak barrena irauli zion. Erreal haietarik bat galtzen duenean, argia irazekirik, iraultzen du etxe guztia.
5 da/du ad. Itzuli. Begiak zerura irauli. Horrek behartu du hizkuntzalaritza beste jakiteetara begiak iraultzera. Maitasun berorik ere ez zaio ernatzen; haragizko jolasetara iraultzen da gehienez, gogo gaiztoz bezala.