Pertsona-izenak

(...)
Vmilki representatzen deizie, *Johane- *Zezar, *Etxebarne- *Kamu nobliak, -Eskiulako Parropiako erretorak, juratv eta erran den parropiako egoiliarrek, dioielarik, uste vkhen ziela baziela Andere Dona *Maria *mont-Karmelekoaren konfrairia reglatan, zure handitarzvnak erran den elizan arramaiatzaren hogei eta zortzi denian, mila zazpi ehvn eta hirur hogei eta hamabiden urthian, bisita egin artio, zointan galthatv beitzvnian arrazureki, gaiñen erran konfrariaren establitzeko dekreta, bula eta estatvak; ezin erakutsi vkhen zitizien, zeren eta ezpeitzen jagoiti izan, edo eta bestela baztertv edo galdv beitziren; arramaiatzaren hogei eta hamar denian urthe berartan, hontarzvna vkhen zvnian errendatzeko ordonanzak, erran den elizan ediren zvntian nezesitate edo reparazione batzvtan gaiñen, hanbat parropiako bizizalen komoditatiagatik, nula haien arimen santifikazioniagatik, eta Jinkoaren gloria handiagoagatik, jvjeatv zvnian arrazu beraietzaz, konbeni zela erran den berark diuan, konfrariaren interditzia edo defendatzia, Aita Saintiaganik Bvla vkhen artio, berunen indvljenziareki:
(...)

(...)
«Cuando aprovechándose de la gran cantidad de árboles que los bosques ofrecían, la mayor parte de las casas que se construían en las villas de Guipuzcoa eran de madera, y los medios para combatir el fuego se reducían a los más primitivos y rudimentarios, el peligro de que un incendio que estallase con alguna fuerza destruyese un pueblo entero, estaba muy lejos de ser exagerado. San Sebastián se quemó varias veces antes del siglo XVI, y cuando Enrique IV visitó la nobre villa vizcaína de Durango, al ver que no tenía apenas un edificio que no fuese de madera, dijo que la suerte de aquella villa estaba en manos de un loco.» Villafranca de Guipúzcoa –Monografía histórica por DON CARMELO DE ECHEGARAY, Cronista de las Provincias Vascongadas y DON SERAPIO DE MÚGICA, Inspector de Archivos Municipales de Guipúzcoa. Irún, 1908, 255 oŕ.
(...)

(...)
Gixonena: Karmel. Emerena: Karmele. Gazteleratuta: Carmen (Nuestra Señora del). Eleizalderen oharra: En el Egutegi de 1897 ponía Karmele (Carmen), en el de 1898 Karme y en erdera Carma. [Oharra: nahiz eta oharrean Karmele aipatu Carina izenean ageri da oni-ohar hau izendegian]
(...)

(...)
Lan au egin dedan bitartean oñazea eta miña laguntzat euki ditut: asieran, Karmelo, anai on, irakasle idegabeko, erakulse jakintsua, iĪbeŕia zan; bukaeran, Karmentxo, nere alaba laztan, maitalari, pozkoŕa zerura igo da [...] Karmeloren onordekotzat deitua izan naiz eta emen natoŕ aren utsunea betetzera, zuek esaten dezutenez; eziñezkoa dala ori badakit nik; Karmelo zein zain iñork baño obeto jakiña daukat
(...)

(...)
Gazt. Carmelo
(...)