zilegi izan
1 da ad.-lok. Legeak, moralak edo arrazoiak zerbait ez eragotzi edo ez galarazi. (Hirugarren pertsonan erabiltzen da). Ik. haizu izan; sori izan. Anton. debeku izan. Dirua epetan emateagatik ezer kentzea ez da zilegi, eta besterik esatea da gure lege garbiaren kontra. Sail horretan zilegi delako eta zilegi izan delako sortu ahala sortzea. Gezurra ez da behin ere zilegi. Zilegi ez diren salerosiak. Zilegi ez zen gauzarik ez ikusteagatik. Bi bideak zilegi eta beharrezko dira. 2 zaio ad.-lok. (nor osagarria singularreko hirugarren pertsonan). A, zilegi balitzaigu mundura itzultzea! Eta, halatan, zilegi izanen zait esatea: (...). Nire nahia ahotan hartu dutenez gero, zilegi izan bekit neronen mingainez adieraztea.
3 du ad.-lok. (nor osagarria singularreko hirugarren pertsonan). Ez duzu zilegi zure anaiaren emaztea hartzea. Mailegatzeko eskubidea mugarik gabe geureganatua dugunez gero, ez ote dugu zilegi, emendailuz bezala, geure baitarik zer edo zer sortzea?