nola
1 adb. Zer modutan, zer eratan? (Galdetzailea). Ik. zelan. Nola adieraz daitezke gauzak hitzik gabe? Nola bereizi, beraz, musikan, gurea dena eta ez dena? 2 adb. (Zehar-galderetan). Aurreko kapituluan ikusi dugu noiz eta nola izan zen eraitsia Bastilla. Gero, nola ez dakigula, pinu-zale bihurtu zaizkigu orduko haritz-zaleak. Hor gabiltza, batetik eta bestetik, nork geure opilari ikatza nola hurbilduko. Jainkoak daki nola! Nik behintzat gogoan daukat nola izan ginen han eta zertan gelditu ginen.
3 adb. (Erlatibozko esaldiak eratuz). Horiek txirotasun negargarrienean aurkitzen ziren, non eta nola irabazi izan gabe.
4 adb. Zer dela eta? Nola aukeratu zenuen gaitzat Lizardiren poema hori?
5 adb. (Harridura-edo adieraziz). Nola pentsa dezakezu zutaz ahaztu naizenik?
6 junt. (Berdintasuna adieraziz). Ik. nahiz1 1. Biak berdin, hain ongi bata nola bertzea. 7 (Kausazko perpaus baten hasieran, aditz jokatuak bait- edo -(e)n menderagailua hartzen duela). Zeren nola ordu arte beti artzain ibili baitzen, ez baitzen oraino armetan usatua. Nola oinak zituen txit arinak, ihes egin zion erraz. Nola han bainaiz sortua, han dut utziko mundua, galtzen ez badut zentzua. || (ere-rekin). Zuri ekartzen dizut ohore handiena, nola ere zu baitzara monarka boteretsuena.
8 (Azalpenezko perpaus baten hasieran, aditz jokatuak bait- edo -(e)n menderagailua hartzen duela). Kontzientzia bere bidean dagoenean, nola baitago bekaturik ez duenean, orduan da aise eta bere gogara. || (ere-rekin). Arimen onerako lanera bidaltzen zituenean, nola ere bidali zituen Frantzisko Xabier eta Simon Rodriguez.
9 (Berdintasunezko erkaketa adierazteko). Ik. bezala. Gizon zuzena loratzen da nola palmondoa.