dei egin
1 du ad.-lok. Deitu, norbaiten arreta erakarri. Leihotik dei egin nion nirekin egon zen auzoari. Dei egin zidan neure izenez. Eskailera-burura irtenez dei egin zuen gure neskatxak: "Nor da?". || Artzainak dei eta ardiak harengandik ihesi.
2 du ad.-lok. Norbaiti norabait joateko eskatu, zerbait egiteko edo zerbaitetan parte hartzeko. Zugana etortzeko dei egiten badidazu. Kultura elkarteak dei egiten die herritarrei kontzertua ikustera hurbil daitezen. Ikasle taldeei, gurasoei, alderdi politikoei eta gizarte eragileei dei egin diete manifestazioan parte hartzera. Dei egiten diogu jendeari herrietan eta ahal duen tokietan mugitzen hasteko. || (Deia nori egiten zaion adierazten ez dela). Borrokara dei egin. Independentziaren aldeko kimu berdeak zabaltzera dei egin du. || Gaur eguerdiko Bermeoko bilkurarako deia egin dute.
3 du ad.-lok. Norbaiti, bereziki izaki jainkozko edo sakratu bati, laguntza eske deitu, erregutu. Isiltzeke dei egingo dugu: erruki, erruki, erruki! Han altxatu zioten aldare bat Jaunari, eta dei egin zioten haren izenari.
4 du ad.-lok. Telefono bidezko komunikazioa ezarri. (Determinatzaileekin). Alexander Graham Bellek lehen telefono deia egin zuen 1876an. Joanak telefonoa hartu eta deia egin du. Sakelako telefonotik mezu bat bidaltzea edo dei bat egitea duzu nahiago?
5 du ad.-lok. Eliz deiak egin. (Determinatzaileekin). Lehenengo deia egin. Era horietan ezkontzak egin ahal izateko deiak ez dira beharrezkoak.