Euskaltzaindiaren Hiztegia

amorru

1 iz. Haserre bizi eta oldartsua. Esetsi zioten elkarri gogortasun eta amorrurik handienarekin. Amorru bizian elkarrekin sesioan. Begirada zital eta amorruz betea. Hartu zuen gorroto eta amorru hain handia non ez zen egunetan sosegatu. Hau ikusirik, amorru gogorra zeriola jarri zen.

2 iz. Gogo edo lehia amorratua. Zer dela eta gizonak Ilargira joateko hainbeste amorru? Borrokan egiteko amorru bizia. Hainbat amorru handiagoz jarraituko dio etsaiak. Irabazi goseak, diru amorru horrek, zenbat galera dakarkigun.

3 iz. Errabia, eritasun kutsakorra. Amorruaren kontrako txertoa. Zakurra kenduz gero, amorrurik ez (esr. zah.).

amorrua eman Zerbaitek norbait amorrarazi. Horrelako gauzek amorrua ematen didate. Amorru handia ematen zion Landaburu salbatu zela ikusteak.

amorruz adb. Amorraturik. Amorruz begiratu zion. Abiatu zen amorruz esaten: (...).

amorruzko adj. Amorruzko lerdea dariola. Amorruzko oihuak.