1.kuak-kuak,
koa(k)-koa(k) . (Onomat. del graznido del cuervo). Kuak, kuak besterik eztu egiten [beliak][beliak]; / ori du deia edo kantua. IraolaEEs 1914, 231.
Kua kua egiñaz ariyazten du / zalapartan da boz indarrian. Ib. 232.
Anboto-mendi-aldian, amaika bela ikusitta daukogu, garrazika, kua, kua bildurgarrija egitten!AltunaEuzk 1930, 502.
Koak, koak, arrai hasten da / belea kantatzen. Hergaraie( inOnaindMEOE 443
).
Ari dira, bele antzo, / koa, koa, koa, koa / bestengatik gaizki mintzo. MdePo 41.
azpiadiera-1.1
kua-kua-kua(-kua). Bela beltzak / Kua! kua, kua, kua leioetan. (Canc. pop. inOrEus 116; tbn. recogida en Etxde AlosT 98).
Beliak [...] ahatz-gai ezinen oiharzünak ene goguan iratzarriz beren kua-kua-kuaz. MdePr 130s.
sense-2
2.kua-kua-kua. (Onomat. del parpar del pato). Kua, kua, kua! --ateak egin eban. Altuna 82.