1.
(Urt IV 336),
diskreto. Discreto, prudente; inteligente. Persona diskretoen eta aditzen zaiotenen irudira. Ber Doc 162r. Ederrenen bardina / [...] / Da begitartez, eta / Diskret oboro ezina. O Po 27. [Bertze bortz birjinak] zuhurrak, diskretak eta modestak. Tt Onsa 72. Jende perestien eta diskretetan pratikatzen den bezala. Tt Arima 58. Gizon diskretoen juizioan. Iraz 34. Profetak / Handi eta miragarri, / Saindu bezain diskretak. Monho 106. [Oihenarten] burutapenak, orobat, ez dira nolanahiko izango, baizik, orduko hitzez esateko, diskret eta agudo. MIH 241. En DFrec hay 3 ejs. de diskret y uno de diskretu, meridionales.
sense-2
2.+diskretu. Discreto (de una orden religiosa). Anaia diskreten erranera urthe baten buruan errezibituko da [ordenan]. Harb 423s.
Egin ezazu zerbait Nagusi andiarekin, eztezala anbat esku, egun oro egiten deu diskretu berriak.
CartLib
129.