(...)
Euskal Errekattoa-ren ordain erdalduna dirudi.
(...)

(...)
Ezporogiko bereko Baserrekandia-ri kontrajarria dago, irudiz behintzat. Osagaiak, bistan denez, erreka izena eta -ttoa txikigarria dira. Guztiarekin ere, dokumentazioan ez dugu Recatoa (1604) eta Recachoa (1756 [sic. 1736?]) baizik aurkitzen. -Ttoa txikigarria erdal grafiaz ematea ez zen notarientzat bat ere erraza izanen, eta batzuetan (l604ean) -toa idazten bazuten ere, beste batzuetan -choa nahiago izaten zuten, euskal [ttoa]-tik hurbilen dauden grafiak hauek baitziren. Morionesko 1530eko Elizatoguibela eta 1703ko Elizatoa ere -ttoa-ren alde mintzo zaizkigu. 1736ko Recachoa aldaerak, beste aldetik, garbi uzten du atzizkia sabaikaldua zegoela [Mitxelenak gurearen antzeko kasu bat aztertzean ("Notas sobre las lenguas de la Navarra medieval", PT, 73-85. orr.) honela dio: "En efecto, ante grafías como Guti(a) I Guchi(a) de un mismo nombre claramente vasco, cabe sospechar que t / ch no sea mas que una manera de representar algo así como una / palatalizada" Lizarraga Elkanokoak ere -tto erabiltzen du: "Náies eguín cerbaitto ene Nausi onarén zervitzután itzaréqui berére, eta eztáien águi dióna Profetac,-«Parvuli petierunt panem, et non erar qui frangeret eis»: Chipittoéc ógui escátu, ta ez izátea norc emán- escrivitutut itzgái urréngoac..." (DCC, 29. or.)].
(...)