(...)
Desde la calle de la Pescaderia h[as]ta Basterra
(...)

(...)
167.- Bastarre: hirigunearen bazter bat da. 1598ko dokumentu batek ere aipatzen du "paraje sobre la mar" dala esanez. 1676an Basterra-lez agertzen da [Ibid (SESMERO, Francisco: "Tres siglos de toponimia bermeana".- Bermeo (Fiestas) 1971.- 4. or.)]
(...)

(...)
Bastarre (Bermeo) 167
(...)

(...)
167.- Bastarre [...] 1598ko dokumentu batek ere aipatzen du "paraje sobre la mar" dala esanez
(...)

(...)
167 [...] 1676an Basterra-lez agertzen da [Ibid (SESMERO, Francisco: "Tres siglos de toponimia bermeana".- Bermeo (Fiestas) 1971.- 4. or.)]
(...)

(...)
Baztarre eta Baztarreko gotorlekua (183-186. orr.): Bistan da paragoge moderno baten aurrean gaudela, alde batetik. Kasu honetan oso argi ikusten da fenomeno hau mugatzailea galdu barik ere gerta daitekeela, euskal deklinabidearen sistemarekin bat, hau da, Bazterra, Bazterrean, Bazterreko, Bazterretik, Bazterrera... deklinatzen delako. Pisukalea jorratzean, Bazterra aldaera proposatzen da liburuan bertan (224-225. orr.). Mitxelenak dioena dioela ere, baztar aldaerak ez du tradizio zaharrik mendebaldeko euskalkian, ez behintzat barri, garri, txarri eta era horretako errotazismodun eren modukorik. Gure ustez, asimilazio bokalikoa ikusi behar da hor (-a-e- > -a-a-) errotazismoa baino gehiago. Beste alde batetik, jasotako era dokumental gehienak Baster- dira, gure ustea sendotzen dutelarik. Honez gainera, gogoan izan behar genuke, osagai honen tradizio onomastikoa -s-duna dela, Bermeoko dokumentazioak berresten duena. Guk Bazterra (-a) eta Bazterreko gotorlekua (-a) proposatuko genituzkeen edo, nahi balitz -s-dun aldakiak.
(...)