1. Ez, b) aukera ez da baztertzekoa. Beste kontu bat da maizago erabiltzea perpaus jokatugabea (-t(z)ea, -tz(e)ko) subjuntiboko laguntzailea baino.

2. Bigarren galdera dela eta, Euskal Gramatika. Lehen Urratsak V, 134. or. liburukian, hau esaten da laburpen gisa: "Jarrera adierazten duten perpausetan eta nahia edo guraria adierazten dutenetan -(e)n da ohikoena, azken horietako batzuetan -(e)la ere agertzen den arren, mendebaldean batez ere.

Eskaera eta agindua adierazten dutenetan, berriz, kontuak bana dabiltza: Hegoaldean -(e)la da ohikoena eta Iparraldean -(e)n, azken horretan aginduetan-eta inoiz -(e)la ere agertzen den arren.

Aditz nagusitik bereziz bezala perpaus lokabeen antza hartzen dutenetan, berriz, -(e)la da ohiko menderagailua".

Horrez gainera, ikus hauek ere: "Helburua adieraztea: Subjuntiboa eta -tzeko (ikus nezan / ikusteko)" (JAGONET), "Aditzaren jokabidea: subjuntiboa (joan zaitezen esan dit / joan zaitezela esan dit)" (JAGONET), "Aditzaren jokabidea: subjuntiboa (opa diogu zeruan goza dadila / goza dadin)" (JAGONET), "Aditzaren jokabidea: subjuntiboa eta -tzeko (gogoratzeko / gogora nadin / gogora nadila esatera etorri)" (JAGONET), "Aditzaren jokabidea: subjuntiboa (eskatu, agindu, gomendatu, proposatu, aholkatu …dadila /dadin)" (JAGONET), "Aditzaren jokabidea: subjuntiboa eta -tzeko (izorra gaitezen / izorratzeko egin dute)" (JAGONET).