(...)
Euskaltzaindiaren batzarre otsailaren 26-an Donostian egin zen hartan, Nafarroako leku izenen euskarazko formez batzordeak, hain zuzen ere tokian tokiko jendez bereziki eta jakinaren gainean ugariturikoak, prestaturik zuen lehenengo zerrenda ontzat hartzeko urratsak:ematen hasi orduko Pello Salaburu-ren izkribu bat partitu zen euskaltzainen artean "Leku izenen formak Baztanen" tituluaz. // Baztanen oso ongi bereizten omen dira, "beste leku anitzetan ez bezala, frikariak eta afrikatuak euskara mintzatuan" eta "erdararen eragina zalantzagarri iruditzen" zaio, "hangoek oso ongi bereizten" baitituzte "Errazu (erdaraz) eta Erratzu (euskaraz), biak nahasi gabe". Gauza bera Burguete eta Auritz, eta abar, baina "hala ere Lekaroz, Arraioz, Almandoz eta Bertiz dira euskaraz", erdaraz bezalatsu. Jakina, "lesakarrek Bertitz" erabiltzen omen dute, ordea, "agian" "Lesaka aldean, eta oro har beste tokietan Baztandik kanpo, afrikatuen sistema bakarrik" dutelako "afrikatuarekin egin beharko dute nahi ta ez". "Gerta liteke, -dio-, guk, -baztandarrak-, gaizki ahozkatzea edo haiek izatea hain zuzen ematen ez dutenak". Eta bestalde Baztanen "erdararen eragina nekez ikusiko den toponimian (mendiska eta lekutxoen euskal toponimian alegia), bietarik agertzen dela argi eta garbi". Pertaláts, Aurítz, Berdáitz, Maulítx, baina Naás, Erratxúriz, Otsanaíz, Ezkíz, Azkanáz, Erdíz. [...] Gero ematen duen listan Oharriz formaren parean euskaldunen artekotzat bi jartzen ditu: Umerritz eta Umerriz. Hor, ordea, bazilazioa eta zalantza nabarmena da, Elizondoko beste lekuko batek ere, Mariano Izetak, duen berbera, zeren behin eta berriz Umérrìtz, jakinaren gainean ondo markaturik eta bertakoen ahoan ipinirik, esan bazidan ere, geroago bigarren aldiz gauza bera tratatu zuenean Umérrìz esaten zuen bere joera orokorraren arauera, baina, egia esateko, haren benetako ohitura Oárrìz esatearena da, izen ofizialak duen presio indar izugarriaren eraginez, eta hark, bere emaztea lekáuztàrra izanik, Lekáuzèn esaten badu ere, beste batzu[ek] Lekáutzèn ebakitzen dutela aitortzen du. Horrela grabatu zuen zinta magnetofonikoan, behin eta berriz errepikatzen duela desberdintasun hori. Hau Baztango lekuren baten hala den ala susmo bat besterik ez den baieztatu beharko litzateke eta hala balitz lekukotasun egokiak bilatu zehazki. Gainera, hark, Errázù erabiltzen du eta entzun ere hala entzuuten omen du normalki bere inguruan, baina badaki beste batzu[ek] Errátzù ere esaten dutela, -lehen ikusi dugun bezala Salaburu-ren familiakoek ere bai-. Errázù euskaraz esatea, aspaldidanik, ez betidanik, erdarak duen ebakitzeko moduaren eraginez ez baldin bada, nahiz eta gurasoetarik ikasi, orduan zer da? Gipuzkoan ere toponimo berbera agertzen da txistukari afrikatua duela: "Erratzu-txakolingoa,-erdikoa y -goikoa, caseríos de Urretxua (Villarreal, Gip.)", Eleizalde, RIEV. XIX (1928), 77 orr. [1. oin oharra: Luis de Eleizalde, "Listas alfabéticas de voces toponomásticas vascas", RIEV, XIII (1922)-koan hasten da eta zatika ematen du aurrerantzean].
(...)

(...)
Nombres con sufijo -tsu, -zu. Son los siguientes: Abartzutza (de abar 'rama, ramaje'..., AV, 3; cf. Abaigar), Arbizu (Mitxelena, AV 73 y 1985 [1967]: 325, considera que es un derivado de arbi, equivalente vasco del también navarro Napal), Aritzu (< haritz 'roble'), Arruazu (documentado también Arrugaçu, de arruga 'plaza, mercado, rúa', AV, 90, 94b), Artazu (< arte 'carrasco, encina'; cf. Artaxo), Aietxu (documentado como Agessu, Agexsu, tal vez un derivado de Aiher 'cuesta, pendiente' en toponimia; cf. Ageza / Ayesa), Erratzu (de erratz 'piorno', 'retama'), Untzu (de huntz 'yiedra').
(...)